خوشبخت یا بدبخت بودن به طرز فکر ما برمیگرده، به نوع نگاهمون به زندگی، به رفتارهامون. یه وقت روز برامون قشنگه، خوبه، دوسش داریم مطمئنا تو اون روز شاهد یه اتفاق خوب بودیم حالایا شنیداری یا دیداری این موضوع خوب هم برمیگرده به مقتضای وجودش مثلا تا بچه ایم بستنی و شکلاتو پارک شادمون میکنه وقتی فقیریم پول همه اون چیزیه که فکر میکنیم آرزومونه یه وقتم عاشقیمو هیچی به غیراز اون شادمون نمیکنه تو پارک که نشستیم گریه میکنیم پولداریم اما دردمونو دوا نمیکنه همه چی خلاصه میشه تو اون، زندگی کاملا جهت دار میشه و میفته تو یه شیب تند شاید عشق یه جور جنون باشه ،جنونه ادواری که حاد هم هست طوری که بعضی وقتا از پادر میاره آدمو، مسیر زندگیشو عوض میکنه اما بااین حال هر وقت ازش برگردی بردی منظورم از عشق، عشق آرومی که نتیجه میده نیست عشقیه که یه طرفسو هرچی سرراش باشه میسوزونه غرورتو، شخصیتتو، پاکیه به ارث رسیده از کودکیتو اصلا وجودتو،دیگه اون آدم سابق نمیشی به هیچ وجه، درست مث جای سوختگی که هرچقدر درصد سوختگی بالا باشه درصد ترمیمو بازگشتش پایینه آیا از اول یه طرفه بوده یا بعدا شده؟ مگه میشه عشق بوجود بیاد بعد نباشه! عشقی که اولش هست اما بعدا نیست عشق واقعی نبوده مصلحت خورده بوده تنگش یه جور معامله، سود سنجی ، کسی میدونه این آدم چیکار میتونه بکنه؟ چون درد همس همه نظریه کارشناسی میدن عقلانی، خوب، اما نمیپسندیشو راه خودتو میری نمیدونم کی اون وقتا هدایتمون میکنه که خودمون هم نمیفهمیم چیکار میکنیم کارایی میکنیم که بعدها اگه یادمون بیفته خجالت بکشیم این درد بی درمون که گریبان گیرهمه میشه چرا علاج نداره؟ چرا همه یه دوره ی خیلی سختیو باید تحمل کنن که با هیچ دردو مرضی قابل مقایسه نیست عشق پاکه؟ خدا میپسنده؟ پس چرا تو مسیر بدی میوفته؟ آیا واقعا همون طور که فکر میکنیم خدا کمکمون نمیکنه یا ما توقعمون رفته بالا و انتظار معجزه داریم؟؟؟
آیا بهمون ظلم شده یا فقط حقیقته تلخیه که ما تاب نمیاریم؟ زندگی با عشق خیلی قشنگه رنگ و بو میگیره اصلا روح زندگی عشقه اما کجا راهو بیراهه میریم که همین روح زندگی روحمونو نابود میکنه، نفس حیات سمی میشه و خفه میشیم قوس وقزح روزگار خط خطی میشه و میشه یه تابلو زشتو کثیف حک میشه روقلبمون گلو بلبله اوایلش میمیرنو کرکسو لاشخور پرسه میزنن پرسه دور تن نیمه جان ما که حمله کنن بهش اونوقتاس که از لای همه بدیا سنگینیه ناامیدی باید شونه خالی کنیو دست به دست خدا بدیو بگی راضیم به رضای تو یا سریع الرضا به دادم برس که این کاخ مخروبه رو نه کاخ بلکه کلبه ای کنم واسه زنده موندن واسه مسلح شدن، واسه دمیدن روح عشقی دیگه آمین یا غیاث المستغیثین تا بعد...
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت